صید کپور در رودخانه‌های پر از لجن
ایده نوشتن این مقاله از پرسش یکی از همراهان مجله، آرش عزیز، شکل گرفت. او پرسیده بود:
"سلام خسته نباشید. من در رودخانه کپور سراغ دارم اما کف رودخانه بسیار لجن دارد. از طعمه کف‌خواب و طعمه شناور استفاده کردم اما نتیجه نگرفتم. عمق آب حدود ۳ متر است و کپورها را روی سطح می‌بینم، اما موفق به صید نشده‌ام. از بویله، ذرت و خمیر استفاده کردم ولی صیدی نداشتم. لطفاً راهنمایی کنید."
برای پاسخ دقیق به این سؤال، باید چند نکته فنی را بررسی کنیم تا در عمل هم کاربردی باشد. در ادامه به مهم‌ترین موارد اشاره می‌کنم و روش پیشنهادی خودم را با یک تجربه واقعی توضیح می‌دهم.
رودخانه و جریان آب
سیستم‌های کپوری در آب راکد بهترین عملکرد را دارند. جریان تند رودخانه می‌تواند عملکرد ریسه‌ها را مختل کند. بنابراین همیشه به دنبال بخش‌های کناری آب یا گرداب‌ها باشید؛ جایی که جریان کندتر است و مواد غذایی جمع می‌شوند.
نکته مهم: در زیر همین گرداب‌ها معمولاً موانع زیادی وجود دارد و ممکن است ریسه شما گیر کند. برای سنجش شدت جریان، کافی است ببینید سرب شما پس از پرتاب جابه‌جا می‌شود یا خیر. اگر حرکت کرد، بهتر است روش‌های سنتی را امتحان کنید؛ ولی اگر سرب ثابت ماند، هنوز شانس خوبی برای استفاده از ریسه‌های مدرن دارید.
پود اسکای
موضوع چگونه قرار گرفتن چوب در عین سادگی می تواند راز موفقیت و شکست در رودخانه ها باشد ، فشار آب جاری بخصوص زمانی که حامل محتویات شناور مانند برگ درختان باشد می تواند به راحتی سبب حرکت سرب و گیر کردن قلاب شود پس حتما با عمودی قرار دادن چوبها نقطه ورود نخ به آب را به نزدیکترین محل به ریسه برسانید.
مشکل بستر های دارای لجن عمیق
در بسترهای نرم و پر از لجن (یا علف) ، یک مشکل رایج وجود دارد:
سرب پس از پرتاب درون لجن (یا علف) فرو می‌رود و ریسه مویی همراه آن جمع می‌شود. در این حالت ریسه عملاً غیرمسلح شده و شانس گرفتن کپور بسیار پایین می‌آید.
ریسه هلیکوپتری برای صید کپور
راه‌حل این مشکل، استفاده از سیستم سرب هلیکوپتری است. در این سیستم، ریسه در طول لیدر حرکت می‌کند و وقتی سرب داخل لجن یا علفزار فرو می‌رود، طعمه هنوز روی بستر باقی می‌ماند. این تفاوت باعث می‌شود ریسه فعال بماند و ماهی بتواند طعمه را پیدا کند.
برای جلوگیری از پیچ‌خوردگی ریسه هنگام پرتاب، بهتر است به جای بستن ریسه با براید های نرم از هوکلینک‌های خشک یا مونو استفاده کنید.
ریسه پیشنهادی برای صید کپور در لجن و علفزار
برای چنین شرایطی، من ریسه بلند چود (حدود ۵ سانتی‌متر) را پیشنهاد می‌کنم همراه با:
یک بویله کوچک ۱۰ تا ۱۲ میلی‌متری (ترجیحاً زرد رنگ و با طعم ذرت
این طعمه‌را با مهره هلی‌چود (معمولی یا تنگستنی) روی نخ اصلی یا لیدر قرار دهید.
نکته مهم: فاصله مهره تا سرب باید کمی بیشتر از عمق لجن یا علف‌ها باشد. مثلاً اگر بستر حدود ۱ متر عمق دارد، مهره را در فاصله ۱۱۰ سانتی از سرب تنظیم کنید.
برای موفقیت بیشتر، حتماً در محل پرتاب کمی طعمه‌پاشی کنید. ذرت کنسروی بهترین گزینه در این روش است چون با طعمه شما هماهنگ بوده و روی بستر نرم باقی می‌ماند و در لجن فرو نمی‌رود.
چرا ذرت
کپور رودخانه معمولاً دهانی کوچک‌تر و بدنی کشیده‌تر از کپورهای پرورشی دارد. به همین دلیل، بویله‌های درشت همیشه مورد استقبال قرار نمی‌گیرند. اما ذرت یک طعمه در دسترس، خوش‌رنگ ، خوش‌طعم و محبوب کپور است که تقریباً همیشه جواب می‌دهد.
یک تجربه واقعی از صید کپور در سد پرعلف
در یکی از برنامه‌های صید در سدهای پرعلف، چندین روز بدون ماهی سپری شد. بویله‌ها بعد از چند ساعت به شدت بوی علف می‌گرفتند. اما وقتی یک ریسه چود با بویله ۱۰ میلی‌متری ذرت در نقطه طعمه‌پاشی‌شده قرار گرفت، همان لحظه اولین ماهی به قلاب افتاد.
در یک روز، سه کپور دیگر هم به همین روش صید شدند و برنامه‌ای که می‌رفت بی‌نتیجه تمام شود، تبدیل به تجربه‌ای ارزشمند شد. همین روش می‌تواند برای صید در رودخانه‌های پر از لجن هم راه‌گشا باشد.
جمع‌بندی
- در رودخانه‌ها همیشه دنبال نقاط با جریان آرام باشید.
- پود خود را بصورت ایستاده قرار دهید.
- در بسترهای لجنی و علفی، سیستم هلیکوپتری بهترین عملکرد را دارد.
- ذرت یا بویله‌های کوچک انتخاب مطمئنی برای کپورهای رودخانه است.
- در بسترهای لجنی و علفی، طعمه‌پاشی هدفمند و ریسه چود شانس صید شما را چند برابر می‌کند.
نویسنده: حسین وفا
سردبیر مجله کارپی و علاقه‌مند به رشته کپور
دیدگاه خود را بنویسید