فلیورها: افسانه یا جادو؟


 جان بیکر باز گشته و با حقایقی دلفریب در مورد مواد ساخت طعمه و نحوه استفاده از آنها با شماست.


برای آن دسته که هنوز نتوانسته اند حدس بزنند: موضوع فلیورها مدتهاست ذهن من را به خود مشغول کرده. در این مقاله برای اولین بار ، من به نحوه دسته بندی شدن فلیورهای مختلف می پردازم و توضیح می دهم که چرا در عملکرد طعمه بسیار موثر هستند. این مبحث همچنین شامل نحوه استفاده از روغن های ضروری ، ادویه جات ، صمغ ها ، عصاره ها ، شیرین کننده ها و سایر ترکیبات های معطر می شود. امیدوارم بتوانم در روشن کردن موضوعی که هنوز در حاله ای از ابهام قرار دارد قدمی بردارم.


صدها نوع مختلف فلیور یا اسانس با ترکیبات مشخص وجود دارد که ما می توانیم در ساخت طعمه از آنها استفاده کنیم. برخی از این فلیورها خود به تنهایی کار می کنند ، اما بهترین فلیورها بصورت ترکیبی از مجموع عطرها وطعمهای مختلف با یک فرمول دقیق و مشخص تهیه شده اند تا یک طعم و بوی منحصر به فرد را ارائه کنند. این پروسه در نوع خود یک هنر است که نیاز به کمک یک شیمیدان واجد شرایط و مسلط به مبحث اسانسها دارد. برخی از فلیورهایی که من این روزها استفاده کی کنم متشکل از ترکیب چیزی بیش از ۴۰ عطر و طعم مختلف هستند. ممکن است این موضوع کمی افراطی بنظر آید ، اما فلیورهایی از این دست یک پیچیدگی بسیار بزرگ و منحصر به فرد را به هر طعمه ای می افزاید.


کپوردارای قدرت بویایی ست که هزاران بار از شامه ما قوی تر است ، و این موضوع مهم باید کاملا در انتخاب فلیور و مقداری که از آن در ساخت طعمه استفاده می شود  در نظر گرفته شود. این کاری نیست که بتوان آن را بصورت حدسی انجام داد.تنها راه دست یافتن به بهترین نتیجه به لب آب رفتن و امتحان کردن سختگیرانه ترکیبات مختلف فلیورها با دوز های مختلف است.

کپور ها به سوی تمام چیزهایی که ممکن است قابل خوردن باشد جذب می شوند ، و با به دهان بردن آن ،خوردنی بودنش را بررسی می کنند. طعمه هایی که دارای ترکیبات تند و تیز هستند ،این عکس العمل کپور را تسریع می کنند ، اما نباید از کپورها انتظار داشته باشیم عکس العملی مشابه انسانها نسبت به عطر و طعمهای مختلف بروز دهند. البته اینکه از حواس چشایی خود برای انتخاب عطر و طعمی که از دیدگاه ما موثر است ، استفاده کنیم به هیچ وجه کار غلطی نخواهد بود. اما رسیدن به بهترین گزینه نیاز به برنامه ریزی و تفکر دارد. ما باید درست کردن چیزی منحصر به فرد و خاص را هدف خود قرار دهیم ، و چیزی را در پیش روی کپور قرار دهیم که در نظر وی غذایی مقوی و مفید باشد. برای یک نتیجه گیری موفق در یک بازه زمان طولانی یک فلیور خوب نیاز به همراهی یک بیس میکس بسیار مغذی و جذاب کپور با یک رسیپی دقیق ترکیبات دارد.


فلیورها همچنین به طور گسترده ای در صنعت غذایی انسانها برای بهینه سازی و ارتقا کیفیت غذاهای آماده ،کاربرد دارند ، برای مثال در شیرین کردن آنها ، در قنادی ، کیکها ، بیسکوییتها و تمام نوشیدنی های الکلی و غیر الکلی. تمام انسانهای سرتاسر جهان بیش از هر چیز دیگر برای خرید مواد خوراکی پول خرج می کنند. امروزه در تکنولوژی تغذیه ، شیمی دانان و متخصصان تغذیه و ساخت اسانس به پیشرفتهای بسیار بزرگی در ترکیب عطر و طعمهای مختلف دست یافته اند. مواد معطر در یک پروسه آزمایش گازی بنام کروماتوگرافی قابل شناسایی هستند. این عمل روشی ست که در طی آن اجزاء مختلف یک رایحه از هم جدا می شوند و بخشهای کلیدی آن مشخص می گردد. پیش از آنکه این اجزا با هم ترکیب شده و در غالب یک اسانس با فرمول ساخت مختص به خود ثبت شوند ، توسط شیمیدانان متخصص در این زمینه ، ساخته می شوند. چالش اصلی برای کپورگیران و فعالان ساخت طعمه تشخیص این مهم است که چگونه این تکنولوژی که برای انسانها طراحی شده را در جهت جذب و ترغیب کپور به تغذیه ، به کار ببرند.

همیشه تفاوت قابل توجهی بین بوی یک بویله و طعم آن وجود دارد که دلیل اصلی آن ترکیبات موجود در بیس میکس و همینطور سایر افزودنی هایی ست که در دستور ساخت بویله بکار رفته است. هم طعم و هم عطر بویله ممکن است در پروسه مخلوط شدن ترکیبات و نیز پخت بویله تغییر کنند ، بخصوص زمانی که دستور ساخت شامل موادی چون رنگهای پودری و نگهدارنده ها باشد. ممکن است برخی از ماهیگیران تمام موفقیت یک بویله را منوط به یک رایحه دلپذیر بدانند ولی در عمل اصلا اینطور نیست. برای رسیدن به بهترین نتیجه ما باید هماهنگ بودن کل اجزاء بویله اعم از بیس میکس ، فلیورها و افزودنی ها ، را در نظر داشته باشیم. طعم و بوی هیچ کدام از ترکیبات بویله به صورت مستقل نباید بر سایر عطر و طعمهای مواد دیگر غالب شود. 

در رقابت اقتصادی تنگاتنگ میان تولید کنندگان فلیور و سازندگان بویله ، رقیق سازی فلیورها امری طبیعی ست. من این موضوع را در مورد بهترین برندهای موجود می گویم و امیدوارم برداشت منتقدانه از آن نشود.تنها برداشتی ست که من بر اساس مشاهدات خودم به آن رسیده ام. کارخانه ها همیشه بر طبق میزان غلظت و قدرت ، برای خرید فلیورهای هزینه می کنند. برای مثال یکی از کارخانه هایی که من میشناسم ۶۰۰ مدل مختلف فلیور توت فرنگی تولید می کند. بنابراین بطور اجتناب ناپذیر خریدارهای کم تجربه ممکن است به جای توجه به قدرت و تاریخچه عملکرد موفق یک فلیور ، در دام خرید بر اساس قیمت آن بیافتند. تنها تعداد محدودی کارخانه وجود دارند که فلیورهایی مخصوص استفاده در طعمه های ماهیگیری تولید می کنند. از این رو ما مجبور هستیم به تصمیمات کارخانه های طعمه سازی اعتماد کنیم و امیدوار باشیم که آنها مناسب ترین گزینه را انتخاب کرده باشند.



 حلال و پایه فلیور ها


تمام فلیور های مایع دارای یک حلال یا پایه هستند ، و در بیشتر موارد این پایه و حلال یک روغن خوراکی مثل روغن نارگیل ، گلیسیرین ،  گلیسرول و یا منوپرپیلن گلیکول ( MPG ) می باشند. بویله ای که در ساخت ان مقدار زیادی از یک فلیور رقیق شده استفاده شده باشد هرگز به کیفیت بویله ای محتوی مقدار اندکی فلیور قوی نخواهد بود. بویله ها و خمیرهایی که در پی استفاده از فلیورها کمترین مقدار ممکن مواد حلال و پایه وارد ترکیبات آنها شده همواره بهتر گرد شده و طعم قابل قبول تری برای کپور پیدا می کنند. کپورها به پیدا کردن بویله هایی با فلیور قوی و حاوی بیس میکسهایی با حداکثر مواد حلال خو گرفته اند. و همه آنها به راحتی بویله هایی که دارای طعم مقادیر بیش از حد مواد شیمیایی غیر طبیعی بوده را تشخیص می دهند.

یکی از نکات منفی بویله های شرکتی بیش از اندازه بودن سطح فلیور و سایر افزودنی های آنهاست ، و چنین طعمه ای گاهی بصورت دست نخورده بر روی بستر باقی مانده و در آب متلاشی می شود ، و یا حتی بصورت شناور در آمده و به سطح آب می آید.پر واضح است که این اتفاق مطلوب هیچ ماهیگیری نیست ، و هنوز این اتفاق یکی از وقایع معمول در تمام دریاچه های مصنوعی اروپاست. متاسفانه ما کنترل آگاهانه ای بر روند ورود مواد شیمیایی و مضر به داخل آب دریاچه ها نداریم و تنها راهمان تاکید بر استفاده از طعمه های تازه و بدون مواد نگهدارنده می باشد.


شیرین کننده ها


شیرین کننده ها به عنوان یک افزودنی ثابت در ترکیبات بسیاری از بویله ها ، خمیر ها و مواد طعمه پاشی بکار گرفته می شوند.حتی می توان گفت این روش در میان ماهیگیران مد شده و بسیاری از کپورگیران چنین می پندارند که کپور جذب طعمه های بسیار شیرین می شود. اما من نظرم کاملا بر خلاف این طرز تفکر است ، و دلیلم برای این ایده این است که پاسخ و عکس العمل ماهی به طعمها کاملا متفاوت با ماست. وقتی شما از یک فلیور غلیظ و قوی با مقادیر کم مواد حلال استفاده می کنید به نظر من دیگر احتیاجی به استفاده از شیرین کننده نیست. بسیاری از افزودنی های تخصصی کپور ، برای مثال غذای پرنده ، دارای شیرین کننده های طبیعی مثل شکر ، نکتار نارگیل و یا عسل هستند و یا اگر در بیس میکس شما افزودنی های مختلف برگرفته از شیر خشک و یا پروتیین شیر موجود باشد ، آنها نیز دارای طعم شیرین و دلچسب، قند طبیعی شیر به نام لاکتوز هستند. البته خود لاکتوز یکی از شیرین کننده های ملایم و در دسترس است که می تواند به تنهایی در رسیپی ساخت بویله به عنوان یک افزودنی جدا جای بگیرد.


هدف اصلی استفاده از شیرین کننده و تقویت کننده های طعم ، پوشش دادن طعم تلخ مواد پایه و حلال فلیور ها ، رنگهای پودری و مواد نگه دارنده ایست که در فرمول ساخت بویله بکار رفته اند. این امر بیشتر از اینکه سودی برای بهتر شدن یک طعمه داشته باشد شبیه به کاریست که به اهداف بازار یابی و  تبلیغاتی انجام می گیرد. در واقع برای جلب نظر تمام ماهیگیرانی که فکر می کنند باید یک طعم شیرین را در بویله خود حس کنند ، غافل از اینکه این طعم شیرین با چه ماده ای تامین شده : شکر شیرینی پزی ، شیره گیاه آگوا ، ملاس ، لاکتوز و یا انتخاب محبوب من عسل طبیعی.


عسل به طور چشمگیری به نسبت سایر شیرین کننده ها مثل توماتین (تالین) ، به دمای بالا مقاوم ست ، و همچنین در انواع مختلف در دسترس می باشد. طعم و بوی عسل بستگی به نوع تغذیه زنبورهای تولید کننده آن دارد. من ترجیح می دهم سراغ مواردی متمایز بروم مثل عسل با عطر و طعم : اقاقیا ، اریکا ( گیاه بومی انگلستان ) ، بهار نارنج و مانوکا ( گیاهان بومی اروپا ).

نوع فلیور

برخی از تاثیر گذارترین فلیورهای بویله هم خانواده اسانسهای شیرینی پزی هستند ، برای مثال این اسانسها در ساخت دسرها ، انواع بیسکوییت ، کیکها و موارد مشابه کاربرد دارند. این فلیور ها جوری طراحی و ساخته شده اند که در مقابل حرارت مقاوم باشند. این خود نکته ای بسیار مهم است چرا که یک فلیور مخصوص طعمه نیز باید در برابر حرارت وارده در پروسه پخت مقاومت داشته باشد. یک زیر مجموعه از فلیورها شامل اسانسهایی با طعم تند ، اسپایسی ، ساووری و دریایی وجود دارند که برای استفاده در اسنکها ، غذای حیوانات خانگی ، سس ها و چاشنی ها طراحی شده اند. من به شخصه عاشق فلیورهایی هستم که برای غذای حیوانات خانگی و استفاده در اسنکها طراحی شده اند. این محصولات به طور اختصاصی جهت کمک به پذیرش سریع غذا ساخته شده اند و بالاتر از آن دقیقا بر روی تقویت عطر و احساس بهتر طعم غذا در دهان تمرکز دارند.


حسی که ما با برگرفتن غذا به  دهانمان داریم ناشی از طعم و عطر مطبوعی ست که با جویدن غذا می توانیم وصف کنیم. این حس در واقع همان قدرت چشایی و از حواس پنج گانه ماست. یک مثال معروف برای این موضوع احساس خوش آیندی ست که با خوردن چیپس و پفک به ما دست می دهد. بیشتر اسنکها و تنقلات جوری طراحی و ساخته شده اند که ما ترغیب به خوردن بیشتر آنها شویم و به نحوی زیرکانه عطش و گرسنگی ما برای خوردن آن را تحریک می کنند. این تکنولوژی پیشرفته در پشت روپوش های سفید متخصصان این رشته در آزمایشگاههای مربوطه پنهان شده است و همواره در جستجوی راهی هستند که ما بیشتر بخوریم و متعاقبا بیشتر خرید کنیم.


از روزگاری که استفاده از مونوسدیم گلوتامیت (MSG) حرف اول را به عنوان تقویت کننده عطر و طعم غذاها می زد مدت زمان طولانی گذشته است. کارخانه جات تولید تنقلات بیلیون ها پوند ارزش یافته اند ، و تحقیقات و مطالعات عظیمی وارد پروسه تولیدات این کارخانه ها شده است. تکنولوژی مربوط به تولید اسنکها و تنقلات مبحثی ست که من با دقت فراوان  به مطالعه درباره آن پرداخته ام. و به این کشف رسیده ام که فلیورها و ترکیباتی که در این زمینه بکار گرفته می شود ، به شدت در ساخت بویله نیز موثر هستند. در نتیجه من بسیاری از ایده و نظرهایی که در ساخت تنقلات و غذاهای فوری مطرح بودند را در ساخت بویله های خانگی خود بکار گرفتم.

سه طبقه بندی اصلی برای فلیورها وجود دارد: طبیعی (NAT) ، مصنوعی (ART) و همسان طبیعی (NI). من بیشتر ترجیح می دهم  فلیورهایی که مخلوطی از انواع طبیعی و همسان طبیعی هستند را در ساخت طعمه خود بکار بگیرم. فلیورهای همسان طبیعی در شرایط آزمایشگاهی تولید می شوند ، و در پروسه ساخت آنها بیشترین حساسیت به خرج داده می شود تا محصول بدست آمده تا حداکثر حد ممکن همسان با جزییات عطر و طعم مورد هدف باشد. این بدان معنی است که فلیور ساخته شده به این روش دارای ثبات مطلوب بوده و عطر و طعمی لطیف و فرار و کاملا مشابه ماده طبیعی خواهد داشت.


 فلیورهایی که دارای ترکیبات معطر طبیعی هستند مثل روغنهای ضروری و صمغها می توانند به شما کمک کنند تا به یک عطر و طعم منحصر به فرد و در عین حال کاملا مشابه مواد طبیعی بدست آورید. توضیح کامل این موضوع بر روی کاغذ کار دشواریست ، اما برای آن دسته افرادی که تجربه استفاده از چنین ترکیباتی را دارند موضوعی کاملا واضح خواهد بود. یکی از مثالهای خوب فلیور افرایی ست که خود من استفاده و می کنم و به مقدار بسیار کمی حاوی صمغ طبیعی شمبلیله است.


برای ما بسیار پر اهمیت است که فلیور مورد استفاده مان در مقابل حرارت پخت بویله استقامت داشته باشد ، و در هنگام ماهیگیری زمانی که مدتی طولانی در آب سرد ماند باز هم بوی خود را حفظ کند ، و همچنین بر روی بسترهای لجنی و بد بو هم  عملکرد قابل قبولی داشته باشد. مثال خوبی برای چنین فلیورهایی ، محصولات خود من مثل : فلیور آلو ، هلو ، کارامل موز ، میلکی ۱ ، کرم کارامل ، چیکن تیکا ، افرا و TM1 می باشد ، برخی از این فلیورها حاوی چیزی بین ۳۵ تا ۵۰ عدد ترکیبات معطر مختلف می باشند که هر کدام یک افزودنی بسیار خوب در ساخت طعمه هستند.


در مورد مثال برای فلیورهای طبیعی می توان به اسانسهای میوه ای و شیرینی اشاره کرد که در قنادی بکار گرفته می شوند مثل :   توت فرنگی ، تمشک ، پرتغال ، وانیل ، موز ،  کشمش ، دارچین ، جوز ، خامه ، بادام ، پنیر ، کره ، کارامل و نارگیل. در مورد طعمهای اسپایسی و ساووری موارد زیر را که بیشترین کاربرد را دارند می توان نام برد: روغن فلفلها ، سیر ، پیاز ، هالوپینو ، چیلی ، میخک ، هل ، شمبلیله و روغن های ضروری در گروه فلیورهای طبیعی جای می گیرند و می توانند ثبات ، عمق و پیچیدگی منحصر به فردی به عطر و طعم طعمه شما بدهند. طی سالهای اخیر روغن های ضروری یا همان اسنشوال اویلز محبوبیت ویژه ای پیدا کرده اند ، که از پر کاربردترین آنها می توان این موارد را نام برد : روغن شمعدانی ،  روغن دارچین ، روغن پرتقال ، روغن فلفل سیاه و روغن سیر و پیاز. 


یک نکته بسیار مهم : استفاده از روغن های ضروری در ساخت بویله حتما باید به اندازه کم ترین دوز ممکن باشد. درست است که تمام این روغنها می توانند به عنوان یک جاذب کپور عمل کنند ، اما استفاده بیش از اندازه آنها می تواند به سرعت عمر تاثیر گذاری یک بویله را کم کرده و پس از گذشت مدت زمان کوتاهی کپورها بلافاصله پس از به دهان گرفتن ، آنها را به بیرون پرت کنند. روغن ضروری بیش از حد در ترکیبات بویله می تواند به تاثیر بسیار ناخوشایندی منجر شود ،  در صورتی که در نگاه اول همه ما انتظار داریم باعث جذب قوی تر کپور شود. این روزها استفاده از روغن سیر و فلفل سیاه در بین کپورگیران مد شده است ، و استفاده بیش از حد و بکار گیری دوزهای بالا سبب شده نتیجه عکسی در جذب کپور پیدا کنند.



همانطور که قبلا نیز گفتم ، صدها مواد معطر وجود دارند که می توانید از آنها استفادت کنید. این مواد شامل مواردی چون : اسیدهای ارگانیک ، لاکتونها ، آلدئیدها ، پیرازین ها ، استرها ، کتون ها و مواد معطری چون ایزو اگنول که یک ماده عطرآگین ست که در ترکیبات فرمولاسیون بسیاری از فلیورها استفاده می شود. در دهه ۷۰ بود که من شروع به استفاده از این ترکیبات نمودم و همیشه در کار خود از متخصصان فلیور سازی کمک گرفتم. ساختنا اسانس موفقی مختص کپور گیری نیاز به صرف وقت و آزمایشات فراوان دارد ،     

هر چه ترکیبات شما متنوع تر باشد ، فلیور ساخته شده دارای کیفیت برتری خواهد بود.و همین موضوع به طور مستقیم قیمت آنها را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. 

مواد عطرآگین کاربردهای متنوعی دارند ، و طراحی شده اند تا عطر ، طعم ، ماندگاری بو  ، پرتاب بو و تطبیق پذیری رایحه یک فلیور را تقویت کنند. بهترین فلیور طعمه های کپوری مدلهایی بر اساس مواد همسان طبیعی هستند که با ترکیبات طبیعی قدرت بینظیری در عملکرد شان بوجود آمده است.


ما هنوز در تحقیق درباره این مطلب هستیم که چرا برخی از فلیورها تاثیرگذاری بهتری نسبت به بعضی دیگر بر روند جذب کپور ها دارند. در اوایل دهه ۸۰ یک فلیور معروف و  خاص با طعم و بوی خرچنگ توسط یک کمپانی بنام بارنت اند فوستر واقع در شهر نورث همتون تولید می شد. این در واقع همان فلیور مانستر کرب بود که از سالها پیش توسط رود هاچینسون به فروش می رفت ، نام مانستر کرب به معنای خرچنگ غول آسا در واقع نام تجاری این محصول بود و در اصل اسانس سخپوستان بود. اما بسیار جای شرمنده گی دارد که این فلیور بینظیر برای همیشه از دسترس ما خارج شد.

آن اسانس قدیمی خرچنگ و بسیاری موارد دیگر مثل آکا پوکا سالمن قربانی محدودیت های وضع شده در استفاده از ترکیبات مجاز از نظر FEMA ( آژانس فدرال مدیریت مسائل اورژانسی ) هستند که توسط EEC (کمیته محیط زیست اروپا) به اجرا گذاشته می شوند. پیوست همین موضوع من تمام اجزاء فلیور مانستر کرب را مورد بررسی قرار دادم ، و در طی پنج سال گذشته ، نسخه خودم را از این فلیور ساخته ام ، اما هنوز از آن راضی نیستم و به خودم می گویم می تواند بهتر از این شود و همچنان مشغول کار بر روی آن هستم!

برخی از ترکیبات فلیورهای دریایی به صورت ذاتی با دسته ای از ترکیبات آمنو اسیدها پپتایدها مرتبط هستند. موادی مثل آمونیا ، اسید اوریک و موارد مشابه ترکیبات شیمیایی بخش دیگر پازل را تشکیل می دهند. این مواد بطور طبیعی در رودخانه ها و دریاچه ها پیدا می شوند ،  عمدتا این مواد در خلال تجزیه ارگانیسمهای طبیعی ، خود ماهی ، پرنده ها و فضولات حیوانات وارد طبیعت می شوند. من معتقدم فلیورهایی که دارای موادی از این دست هستند برای ساختن بویله بسیار موثر تر هستند.

 تنها یک مشکل وجود دارد ، این دسته از فلیورها همواره بوی شدیدی دارند که برای استفاده کنندگان آنها خوشایند نیست. حتی برخی اسم آنها را فلیور های طلاق گذاشته اند ، و همه ما دقیقا می دانیم دلیل این نامگذاری چیست. فلیور آلاسالار من بسیار قدرتمند است و من می دانم که بوی آن برای افرادی که ماهیگیر نیستند چقدر آزار دهنده است ، چرا که به محض آنکه با این فلیور شروع به بویله زدن می کنم می توانم همسایه ها را در پشت پنجره ببینم!


صمغها و ادویه جات

صمغها به نوعی عصاره هایی به صورت نیمه جامد یا خمیر مانند هستند که به طور عمده از ریشه گیاهان ، ‌پوست درخت ، شیره درختان ، توت ها و سایر گیاهان استخراج می شوند. این مواد از غلطت بینظیری برخوردار بوده و معمولا از عمل تبخیر شدن یک حلال بجای می مانند. برخی از آنها جهت استفاده در ترکیبات بویله نیاز به عمل آوری دارند و این پروسه نیز باید توسط یک متخصص حرفه ای اسانس سازی انجام گیرد. برخی از بهترین مثالها برای صمغ هایی که در بحث بویله سازی بسیار کاربرد دارند عبارتند از : وانیل ،  صمغ شمبلیله ، پاپریکا ، میخک ، گرد فلفل شیرین ،دارچین ، جوز ، هل و زردچوبه. همه صمغها و ادویه جات دارای انواع مختلف غلظت و کیفیت هستند ، از این سو بهتر است از یک سورس معتبر آنها را خریداری کنید. در استفاده از صمغها بصورت مستقیم موضوع اندازه گیری دقیق دوز استفاده از آنها بسیار پر اهمیت است ، زیاده روی در استفاده از هر کدام از این مواد عطرآگین بیشتر از آنکه سبب جذب کپور شود باعث پس زدن ماهی می شود.


نتیجه نشان داده ادویه جات بسیار تندی که در هند و سایر کشورهای آسیایی مورد استفاده قرار می گیرند در ساخت بویله بسیار موثر هستند. در طی قرنها ماهی گیران هندی که به صید نوعی کپوربومی آن منطقه به نام ماهسیر می رفتند از یک خمیر حاوی ادویه جات بسیار تند و آرد گندم سیاه استفاده می کردند. آنها فهمیده بودند که ترکیب متنوعی از ادویه جات تند باعث جذب شدن بهتر ماهی به سمت طعمه آنها می شود و هنوز هم از ادویه های تندی چون : وزه ، میخک ، هل ، چیلی ، پیاز ،  گشنیز و زیره استفاده می کنند. آنها خمیر را به شکل توپهایی به بزرگی تنیس برای چند دقیقه می جوشانند ، به احتمال زیاد این ماهیگیران هندی کپور ماهسیر اولین کسانی هستند که از بویله یا همان جوشانده استفاده کرده اند!


آیا فلیورها بی خطر هستند؟


قبلا در مورد سازمان FEMA و اینکه چگونه بر روند ساخت فلیورها نظارت می کند و حتی گاها تولید و مصرف برخی از آنها را ممنوع می کند. این سازمان بشدت بر کار تولید کنندگان مواد شیمیایی معطر نظارت دارد و از طرف کارخانه جات تولید فلیور هم بسیار مورد احترام است، هر ماده شیمیایی که در روند تولید یک محصول قرار می گیرد در ابتدا باید یک کد از این سازمان دریافت کند و داشتن این کد به منزله بی خطر بودن آن است. این سازمان به طور گسترده ای در سرتاسر جهان فعالیت دارد و تلاش می کند که هم تولید کنندگان و هم مصرف کنندگان مواد شیمیایی از خطرات جانبی در امان باشند. اخیرا تشکیلاتی به نام IOFI ( سازمان بین المللی تولید فلیور ) نیز شروع به فعالیت نموده ست تا نظارت بیشتری بر کیفیت تمام فلیورها داشته باشد و به زودی واردات و صادرات فلیور از اتحادیه اروپا تحت نظارت این سازمان در می آید. هم اکنون که در حال نوشتن این مقاله هستم (فوریه سال ۲۰۲۱ ) با تصویب نهایی طرح برگزیت قوانین بسیار طاقت فرسایی برای صادرات از کشور انگلستان وضع شده ست ، حتی به احتمال قوی روال صادرات بویله های محبوب انگلیسی به سایر کشورهای اتحادیه اروپا متوقف خواهد شد. و این بدان معنی ست که گذراندن تعطیلات در فرانسه پس از یک انتظار طولانی برای یک ماهیگیری لذت بخش ، پایان خوشی نخواهد داشت!



نگهداری فلیورها

چندین مدل مختلف ظرف در عرضه فلیورها به بازار استفاده می شود. محبوب ترین نوع این ظرفها از جنس پلی اتیلن یا پلیتن هستند. این نوع پلاستیک در دو دسته موجود است: دسته ای با چگالی بالا به نام HDPE ، که بهترین نوع است. و دسته دیگر که دارای کیفیت ، ضخامت و چگالی کمتری هستند و قیمت کمتری نیز دارند. تقریبا تمام فلیورهایی که بر پایه حلال یا روغن هستند در ظروف پلیتن بی کیفیت عمرشان کوتاه شده و پس از گذشت مدتی در پی اکسیداسیون ماهیت آنها تغییر خواهد کرد.


 اما ظرفهایی که از جنس پلی اتیلن ترپتلیت یا همان پت هستند ، دارای کیفیت برتر و قدرت بسیار بالاتری در نگهداری مواد هستند بطوریکه در بخش بسته بندی داروها نیز بیشتر از این ظروف استفاده می شود. کارخانه های فلیور سازی از این ظروف برای نگهداری سمپلها ، روغنها و  مواد معطر فلیور استفاده می کنند. پت ظرفی است که من برای نگهداری فلیورها ترجیح می دهم چراکه به نسبت شیشه در هنگام جابجایی کم خطر تر است. ظروف آلمینیومی گران هستند اما از شیشه نیز بهتر بوده و من عاشق ظروف کوچک آلمینیومی برای نگهداری فلیورهای شخصی خود هستم.

شیشه یک گزینه بسیار با ثبات برای نگهداری تمام مایعات ست. و هر زمان که امکان آن وجود داشته باشد بهترین گزینه برای نگهداری فلیورهاست که اگر این کار در شیشه های تیره رنگ دارو انجام شود نور الانور خواهد شد. این شیشه ها را می توانید از داروخانه های اطراف محل سکونت خود تهیه نمایید. تیره بودن شیشه ضامن عدم تاثیر اشعه های ماورا بنفش نور بر روی ترکیبات فلیورهاست و بدین سان می توانید آنها را برای مدت طولانی تری تازه نگاه دارید.

یک نشانه که از روی آن می شود تغییر ماهیت و خراب شدن یک فلیور را تشخیص داد ، این است که ظرف پلاستیکی محتوی آن تغییر شکل داده و از شکل عادی خود خارج شده باشد. این علامت نشان دهنده آن است که محتویات ظرف با پلاستیک وارد واکنش شده اند ،  که در پی فاسد شدن فلیور و اکسیداسیون مواد اتفاق می افتد. فلیورهای قدیمی که دیگر تولید نمی شوند و با نام فلیورهای کلاسیک شناخته می شوند هنوز هم در اینترنت گاهی برای خرید یافت می شوند. خرید این قبیل فلیورها اشتباه بزرگی ست و از آن بدتر استفاده آنها برای ساخت بویله! تازه بودن یک فلیور اهمیتی برابر با تازه بودن بیس میکس دارد و همه ما باید حفاظت از محیط زیست آسیب پذیر خود را در اولویت کارمان قرار دهیم. 

همه ما باید قبل از صید مراتب نگهداری و سلامت کپور را در اولویت قرار دهیم و نسبت به آنچه که وارد رودخانه ها و دریاچه هایمان می شود ، حساس باشیم. صراحتا بگویم : خرید و فروش فلیورهای تاریخ مصرف گذشته و استفاده آنها برای ساخت بویله یا هر نوع طعمه دیگر ، نشانگر عدم احساس مسئولیت یک فرد است.  



نتیجه گیری

عادلانه ست که بگوییم بین کیفیت و کارآمدی فلیورهای مخصوص کپورگیری و قیمت آنها رابطه مستقیم وجود دارد. پس بهتر است قبل از خرید نمودن در مورد سابقه موفقیت و اصل بودن آن تحقیق کنیم، و پاسخ سوالاتی از این دست را بگیریم: آیا در کپورگیری امتحان شده است؟ آیا عملکرد موفقی داشته ؟  آیا بعد از پخته شدن و خشک شدن بویله فلیور هنوز عطر و بوی خود را حفظ می کند؟ و اینکه آیا توان ماندگاری طولانی و فریز شدن را داراست؟ و در آخر پاسخ مهمترین سوال : آیا کپور این عطر و طعم را دوست دارد؟


البته که من یک شیمیدان برجسته نیستم ، اما تا جایی که در توانم بوده سعی نموده ام در مورد فلیورها و ترکیباتی که تاثیر موفقی در ساخت طعمه دارند تحقیق کنم. در این را تلاش بسیاری کرده ام و می توانم بگویم تمام عمرم را صرف همین هدف نموده ام و هنوز هم با همان اشتیاق روز نخست در گیر آن بوده و از هر دقیقه این تلاش لذت می برم. برای من جای افتخار دارد که طی این مقاله بخشی از اطلاعاتی که با زحمت بدست آورده ام را با شما تقسیم کنم و امیدوارم قدم مفیدی در جهت روشن سازی مبحث فلیورها و کاربرد آنها در ساخت بویله برداشته باشم. 

همانطور که شاعر و نویسنده بزرگ انگلیسی سامرست ماگام می گوید: زندگی رسم جالبی دارد ، اگر بجز بهترین را نپذیری ، حتما به آن می رسی!

برگرفته از:


نوشته : جان بیکر 

ترجمه : حسین وفا